Recenzja "Lustereczko powiedz przecie"

Recenzja

Tytuł: "Lustereczko powiedz przecie"

Autor: Alek Rogoziński

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Wstyd się przyznać, że choć znałam już autora wcześniej, to jednak po książki Alka Rogozińskiego jeszcze nie miałam okazji sięgnąć. Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Skarpa Warszawska nadrobiłam ten haniebny postępek. Tak oto w moje ręce wpadł tytuł „Lustereczko powiedz przecie”.

To kolejny tom serii o autorce kryminałów Róży Krull. Tym razem, Róża staje się świadkiem tajemniczej śmierci mężczyzny, który jakiś czas wcześniej przykuł jej uwagę. Choć wszelkie racjonalne dowody wskazują na samobójstwo, to przeczucia kobiety i jej pisarski instynkt podpowiadają, że nie wszystko jest takie na jakie wygląda. Z pomocą przyjaciół, poczytna autorka próbuje na własną rękę dowiedzieć się, co stoi za śmiercią przystojnego mężczyzny, który jak się okazało startował w zawodach o tytułu Mistera Polski.

Choć nie czytałam wcześniejszego tomu, nie miałam problemu w odnalezieniu się w tej pozycji.

Pióro autora jest szczególne. Potrafi nawet sytuacje, które w normalnych okolicznościach wywołałyby ciarki na plecach, opisać tak, że uśmiech nie schodził mi z twarzy. To wszystko za sprawą lekko prowadzonej fabuły, zabawnych dialogów a przede wszystkim wewnętrznych monologów bohaterów – zwłaszcza Róży. Humor sytuacyjny, który autor potrafi wydobyć dla czytelnika jest godny wszelkich pochwał. Róża i jej ekipa są nie do przebicia 😊 Dostarczyli mi uśmiechu co nie miara a ich niesztampowe sposoby na prowadzenie śledztwa wprawiają zarówno w zdumienie jak i w ból brzucha wywołany atakami śmiechu.

Zwroty akcji podkręcają tempo lektury, które nie zwalnia aż do ostatniej strony. Wątek kryminalny poprowadzony tak aby intrygować i utrzymać czytelnika w niepewności.  Co kryje się za kurtyną, gdy w grę wchodzi tytuł Mistera? Do czego posuną się zawodnicy, aby go zdobyć i zapewnić sobie chwilę sławy.

Świat przystojnych mężczyzn, mediów społecznościowych, sławy i związanego z nią bagażu, został przedstawiony w ciekawy, może nieco sarkastyczny sposób co jest bez wątpienia atutem tej książki. Nic jednak bardziej nie zasługuje na uznanie niż kreacja postaci. Są nieszablonowe i nie sposób jest nie obdarzyć ich sympatią. Z przyjemnością sięgnę po kolejne książki autora. Zachęcam Was również do tego bo z pewnością poprawią Wam humor.